Hiç sevmem bu kelimeyi, çok basit gelir ve hiç kullanmadım. İş arkadaşlarımla gülmeyi ve şakalaşmayı çok severim, bu kelimeyi asla şaka olarak bile kullanmam…
Çok yöneticiden duydum, “kovdum onu”, “kovacağım”, “kovulacak”. Hep yukarıdan bakan ve bir şekilde kendini üstün göstermeye çalışan kişi algısı verir bana bu söylemler. Elbette, sonuçta bir yönetici performansından memnun olmadığı kişi ile çalışmak zorunda değil ama bunu “kovmak” fiili ile değil “yolları ayırmak, vedalaşmak, birlikte çalışamamak” şeklinde ifade etmek çok daha insancıl ve doğru bence. Ayrıca geride kalanlara da iyi bir mesaj verilir, “vedalaşıyoruz ama emeklerin için teşekkür ederiz” demek çalışma ortamını da iyileştirir, hiç kimse her an “kovulabileceği” bir yerde çalışmaktan mutlu olmaz.
Kimi gerçekten “kovarız”? Hırsızlık yapanı, yalan söyleyeni, bilerek zarar vereni, kötü niyetli olanı; bunlar kovulur ama performansı iyi olmayanla “vedalaşılır, yollar ayrılır”…
Bilemezsiniz, belki bugün vedalaştığınız kişi başka bir işte, başka bir yönetici ile harikalar yaratacak. Yani belki problem “kovan” yöneticide olabileceği gibi, giden kişiyle doğru bir bağ kurulamamış olabilir, kişi işi sevmemiş olabilir, kişisel sorunları olabilir, olabilir de olabilir. Unutmayın Steve Jobs da “kovulmuştu”…
Kimseyi “kovmayın”, kişilerle “vedalaşın”, “yolları ayırın”, “yeni işinde başarılar dileyin”, bunu da nezaketle ve olması gerektiği gibi yapın…
